Θελω να με πας εκει που τελειωνει ο κοσμος.
Εκει που η γη αγκαλιαζει τον ουρανο και η θαλλασα ακουμπα την στερια.
Εκει που η μερα κρατα οσο και η νυχτα και το χρωμα στον ουρανο
ειναι τοσο γλυκο που σε κανει και κλαις. Εκει που το ονειρο συναντα την πραγματικοτητα.
Εκει που βρεθηκαμε την πρωτη φορα.
Εκει που συναντιουνται πρωτη φορα ολοι οι ανθρωποι,
δυο φιλοι, δυο εραστες, εκει που μια μητερα συναντα για πρωτη φορα το παιδι της. Εκει που ο χρονος σταματα και εγκλωβιζεται σε μια γυαλινη κλεψυδρα και κυλα αργα.
Εκει που κανενας φοβος και κανενας εφιαλτης δεν μπορει να μας βλαψει.
Εκει που ολες οι ομορφες ιστοριες και τα παραμυθια δεν τελειωνουν.
Εκει που εσυ, εγω και ολοι μας ειμαστε μερικα, τοσα δα μικρα, αστερια μπροστα στην ακρη, στην ακρη του συμπαντος. Και εκει στην ακρη, δεν φοβασαι πια.
Εκει στην ακρη μπορεις και παλι να ζησεις. Μπορεις να δεις οτι σου ελειπε, οτι ηταν μπροστα στα ματια σου και δεν μπορουσες να δεις.
Εκει που το τωρα μοιαζει αιωνιο και το αυριο μοιαζει με ιστορια.
Και αν ποτε ξεχασεις τον δρομο για να βρεθεις εκει που τελειωνει ο κοσμος, απλα κλεισε τα ματια σου και αφησου. Ασε το σκοταδι που βλεπεις να γινει φως.
Ασε τις ομορφες σκεψεις να σε πλημμυρισουν, και κλεισε τις ασχημες σε ενα στεγανο δωματιο, κλεισε την πορτα και κρυψε το κλειδι. Τοτε θα δεις το χρωμα αυτο στον ουρανο που θα σε κανει να κλαψεις.
Και σε παρακαλω, οταν το δεις και κλαψεις για ωρα απο ευτυχια,
υποσχεσου μου πως θα ερθεις να μου θυμισεις και εμενα τον τροπο να το δω.
Πηγαινε με εκει που τελειωνει ο κοσμος και αρχιζει η ζωη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου