Συνταξιδιώτες σε διαφορετικό ταξίδι.

Ξημερωσε και το φως ειναι αλλιωτικο.

Οι νυχτες πλεον περνανε γρηγορα μα η σκια σου χορευει ακομα αργα μεσα στο δωματιο.

Οι μνημες εκεινης της νυχτας ομως ειναι ακομα ζωντανες. Εκεινης της νυχτας που εφυγε γρηγορα. 

Γιαυτο και εσυ επέλεξες να ξεχασεις. 

Αποφασισες να μην κοιμασαι τις νυχτες. 

Αποφασισες να ξεχασεις και ετσι εκανες μια ευχη.

Ευχηθηκες, απο εδω και περα ο ηλιος να ανατελλει απο την δυση.

Ποτε δεν εμαθα το γιατι, μαλλον θα το ειχες αναγκη.

Για πες μου ομως, εσυ που θυμασαι τοσα καλα, που αρχιζει η αγαπη και τελειωνει η αναγκη, πες μου

που να κρατηθω; Στο ονειρο η στην αληθεια;

Πες μου, πως θα κανω τις νυχτες να κρατανε περισσοτερο; Πες μου το πως να μην κοιμαμαι τωρα πια με το φαντασμα σου. Πες μου, γιατι επελεξες να ξεχασεις;

Γιαυτο και εγω αποφασισα να κανω ενα ταξιδι. 

Ταξιδεψα στο ονειρο τελικα.

 Πηγα εκει που θα μπορουσα να φτιαξω τα δικα μου ηλιοβασιλεματα

 Εκει οπου ο ηλιος θα ανατελλει απο την ανατολη και οχι απο την δυση.

 Τα ρουχα της αναγκης τα εκαψα πια. Τι να τα κανω αφου εγω, εσυ, εμεις λογια δεν χρειαζομαστε; Οτι νιωθεις νιωθω, ακομα και αν ειμαστε συνταξιδιωτες σε διαφορετικο ταξιδι.

Εκεινη την νυχτα, που εφυγε και δεν την προλαβαμε, με ρωτησες πως ηταν η διαδρομη μου.

Εγω σου απαντησα πως ημουν απλα ενας ταξιδιωτης του μικρου σου κοσμου.

Ηρθε η ωρα να σου πω ευχαριστω γιατι σε λιγο ξημερωνει παλι.

Σε ευχαριστω για την βολτα. Απολαυσα καθε λεπτο. Καθε στιγμη.

Μην με ρωτησεις παλι ομως για την διαδρομη.

 Ενας ταξιδιωτης δεν μιλα ποτε για την διαδρομη.

Θυμαται παντα το ταξιδι. 

Ετσι και εγω...

"Στημένα" Ραντεβού

Άργησα να έρθω. Το ξέρω. 

Με συγχωρείς όμως με καθυστέρησαν στον δρόμο κάποια λάθη, 

ξέρεις από εκείνα τα λάθη που κάνεις όταν δεν σκέφτεσαι η όταν φοβάσαι. Με καθυστέρησαν μερικά απο εκείνα τα λάθη που όταν καταλάβεις πως τα έκανες είναι πλέον αργά και ο χρόνος ξέρεις δεν γυρίζει πίσω και μένεις μετά να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, και καταλήγεις μόνος σε ένα άδειο σπίτι να περιφέρεσαι σαν την άδικη κατάρα. Άργησα να έρθω που λες γιατί αυτά τα λάθη, μου έφραζαν τον δρόμο. Και δεν ήταν μόνο τα λάθη μου που με εμπόδιζαν. Ήταν και οι συνέπειες τους μαζί που με έδειχναν επικριτικά με το δάχτυλο σαν να έλεγαν ¨Μωρέ για δείτε αυτόν τον κακομοίρη που θέλει να είναι στην ώρα του στα ραντεβού του". 

Άργησα επίσης γιατί λίγο πιο κάτω συνάντησα εσένα. Η κάποιον σαν εσένα. Ναι σου έμοιαζε. Σου έμοιαζε πολύ. Μιλούσε σαν εσένα. Κινούταν σαν εσένα, φώναζε σαν εσένα, φιλούσε σαν εσένα, με πρόσεχε σαν εσένα, με κοιτούσε με τον τρόπο που με κοίταγες και εσύ, με συμβούλευε με τον τρόπο που το έκανες εσύ... Μέχρι που έφυγε και ο δρόμος άνοιξε πάλι. Μάλλον θα είχε και εκείνος κάπου καλύτερα να πάει. Κάπου πιο "σημαντικά".

Άργησα περισσότερο να έρθω όμως γιατί πριν βρω εσένα, βρήκα εμένα. Νομίζω πως βρήκα εμένα. Για την ακρίβεια βρήκα κάποιον που, εμφανισιακά, μου έμοιαζε πολύ. Μόνο που διαφέραμε λιγάκι. Βρήκα κάποιον που σκεφτόταν πιο προσεχτικά απο εμένα πριν μιλήσει. Βρήκα κάποιον που ήξερε τι να πει, την στιγμή που έπρεπε να το πει, και ήξερε πότε ήταν η ώρα να σωπάσε, και σου λέω αλήθεια το γνώριζε καλύτερα απο εμέναι. Ήξερε να ζητά συγγνώμη πρώτα από τον ίδιο και μετά απο τους άλλους, μα πάνω από όλα ήξερε να στέκεται στα πόδια του. Γιαυτό και εγώ του ζήτησα να μου πει το μυστικό του. Να με μάθει, όλα όσα ήξερε. Η συζήτηση κράτησε ώρες, μπορεί και μέρες, και όταν έφυγε και εκείνος ήξερα δυο πράγματα... Πως σε μια διαδρομή ειχα μάθει και είχα δει πολλά, και πως αυτόν που συνάντησα και με έμαθε τόσα, θα τον ξανασυναντούσα στην πορεία. 

Γιαυτό άργησα στο ραντεβού μας. Συγχώρεσε με.

 

Πριν όμως, θέλω να σου πω ευχαριστώ. Ευχαριστώ που με περίμενες και δεν έφυγες. 

Ευχαριστώ που πίστεψες σε μένα, έστω και λίγο, και δεν κουράστηκες να περιμένεις.

Άργησα να μάθω πως δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν δεν γίνουμε σωστοί 

και πως τίποτα δεν το αποκτάς αν πρώτα δεν γίνεις αντάξιός του.  

Άργησα αλλα...