Οταν κατι χαθει.

Σημερα ο ηλιος δεν βγηκε απο την ανατολη αλλα απο την δυση.

Σημερα το πρωι κατι μεσα μου δεν ξυπνησε μαζι μου.

Κατι αλλαξε. 

Κατι χαθηκε.

Το πρωι ο καφες δεν ηταν γλυκος οση ζαχαρη και αν εβαλα. 

Κανενα τραγουδι δεν ηταν ίδιο, και ας το ειχα ακουσει χθες. 

Ο χρονος εφυγε γρηγορα παρολο που δεν εκανα και πολλα.

Οι σκεψεις μου ειναι σε πληρη αταξια. Το μυαλο μου επισης.

Η καρδια εδω και καιρο ειναι ακαταστατη. 

Δεν ειναι αυτο ομως που αλλαξε. 

Το φως με ενοχλει, οι δυνατες φωνες με ενοχλουν, 

οι ανθρωποι, οι μυρωδιες, τα συναισθηματα, τα λογια, οι πραξεις. 

Ακομα και η σιωπη που καποτε ηταν φιλη μου τωρα με ενοχλει.

Με ενοχλεις εσυ

αυτος 

αυτη

ο ταξιτζης που του εκανα σημα να σταματησει και δεν σταματησε

ο περιπτερας που του ειπα καλημερα και δεν μου απαντησε

και η αίσθηση της απωλειας περισσοτερο απο ποτε.

Αυτο το κενο που κανεις δεν μπορει να στο αναπληρωσει. 

Με ενοχλει που χαθηκε η μαγεια!