Ξεκινας.
Ξεκινας με το αυτοκινητο σου και βγαινεις στον δρομο. Στην αρχη πας σιγα, γιατι φοβασαι, και μετα επιταχυνεις. Συνεχιζεις να τρεχεις χωρις να ξερεις το που πας η το που θα σε οδηγησει ο δρομος. Στην αρχη εισαι μονο εσυ, γιατι ετσι ειναι. Παντα ξεκιναμε μονοι μας. Χωρις συνοδοιπορους. Στην πορεια ομως καποιος θα βρεθει στον ιδιο δρομο με εσενα, και ειτε θα πορευτειτε μαζι, ειτε θα τρεξει γρηγοροτερα και θα σε προσπερασει, η δεν θα μπορεσει να σε ακολουθησει γιατι εσυ πας γρηγορα. Οσο περιεργο και να ακουγεται ετσι ειναι. Ετσι ειναι. Ολοι νομιζουμε πως αυτο που ζουμε ειναι ενας αγωνας δρομου. Νομιζουμε πως το μυαλο μας ειναι ο συνοδηγος μας και ειναι αυτος που μας λεει ποτε θα στριψουμε, ποτε θα κοψουμε ταχυτητα γτ ο δρομος καταληγει σε γκρεμο και ποτε πρεπει να σταματησουμε στην ακρη για να αλλαξουμε λαδια. Νομιζουμε πως οποιος μας πλησιασει ειναι καποιος αντιπαλος που θελει να μας προσπερασει για να βγει πρωτος. Νομιζουμε πως με το να δυναμωσουμε το ραδιοφωνο επειδη παιζει το αγαπημενο μας τραγουδι θα χασουμε.
Και καπως ετσι χανουμε την διαδρομη.
Γιατι ποτε δεν κοιταξαμε εξω απο το παραθυρο μας να δουμε τα τοπια, γιατι παντα κοιταζαμε τον δρομο, γιατι παντα ακουγαμε τον συνοδηγο μας και τις οδηγιες που μας εδινε, γιατι δεν σταματησαμε ποτε στην ακρη του δρομου να κανουμε ενα τσιγαρο και να δουμε το ηλιοβασιλεμα.
Τι και αν βγουμε πρωτοι σε εναν αγωνα δρομου που ποτε δεν μαθαμε οτι παιζουμε και εμεις?
Θα φτασεις στο τελος, θα σου πουν μπραβο, θα σε κανουν μπανιο με μια φθηνη σαμπανια για να γιορτασουν την νικη σου και μετα θα παρεις το αμαξι σου για να γυρισεις παλι στον δρομο.
Τοτε ομως ολα θα σου φαινονται αλλιως. Δεν θα ακους τις οδηγιες που θα σου δινει το μυαλο σου και θα κανεις οτι θες, θα σταματας σε καθε παγκακι στην ακρη του δρομου για να βλεπεις το ηλιοβασιλεμα, θα πηγαινεις αργα χωρις να σε κυνηγαει τιποτα και θα ακους την μουσικη στο τερμα με ολα τα παραθυρα ανοιχτα.
Και οταν το αμαξι σου θα μεινει απο βενζινη σε μια ερημια, τοτε ναι. Τοτε θα εχεις κερδισει εναν πιο σημαντικο αγωνα.
Ξεκινας με το αυτοκινητο σου και βγαινεις στον δρομο. Στην αρχη πας σιγα, γιατι φοβασαι, και μετα επιταχυνεις. Συνεχιζεις να τρεχεις χωρις να ξερεις το που πας η το που θα σε οδηγησει ο δρομος. Στην αρχη εισαι μονο εσυ, γιατι ετσι ειναι. Παντα ξεκιναμε μονοι μας. Χωρις συνοδοιπορους. Στην πορεια ομως καποιος θα βρεθει στον ιδιο δρομο με εσενα, και ειτε θα πορευτειτε μαζι, ειτε θα τρεξει γρηγοροτερα και θα σε προσπερασει, η δεν θα μπορεσει να σε ακολουθησει γιατι εσυ πας γρηγορα. Οσο περιεργο και να ακουγεται ετσι ειναι. Ετσι ειναι. Ολοι νομιζουμε πως αυτο που ζουμε ειναι ενας αγωνας δρομου. Νομιζουμε πως το μυαλο μας ειναι ο συνοδηγος μας και ειναι αυτος που μας λεει ποτε θα στριψουμε, ποτε θα κοψουμε ταχυτητα γτ ο δρομος καταληγει σε γκρεμο και ποτε πρεπει να σταματησουμε στην ακρη για να αλλαξουμε λαδια. Νομιζουμε πως οποιος μας πλησιασει ειναι καποιος αντιπαλος που θελει να μας προσπερασει για να βγει πρωτος. Νομιζουμε πως με το να δυναμωσουμε το ραδιοφωνο επειδη παιζει το αγαπημενο μας τραγουδι θα χασουμε.
Και καπως ετσι χανουμε την διαδρομη.
Γιατι ποτε δεν κοιταξαμε εξω απο το παραθυρο μας να δουμε τα τοπια, γιατι παντα κοιταζαμε τον δρομο, γιατι παντα ακουγαμε τον συνοδηγο μας και τις οδηγιες που μας εδινε, γιατι δεν σταματησαμε ποτε στην ακρη του δρομου να κανουμε ενα τσιγαρο και να δουμε το ηλιοβασιλεμα.
Τι και αν βγουμε πρωτοι σε εναν αγωνα δρομου που ποτε δεν μαθαμε οτι παιζουμε και εμεις?
Θα φτασεις στο τελος, θα σου πουν μπραβο, θα σε κανουν μπανιο με μια φθηνη σαμπανια για να γιορτασουν την νικη σου και μετα θα παρεις το αμαξι σου για να γυρισεις παλι στον δρομο.
Τοτε ομως ολα θα σου φαινονται αλλιως. Δεν θα ακους τις οδηγιες που θα σου δινει το μυαλο σου και θα κανεις οτι θες, θα σταματας σε καθε παγκακι στην ακρη του δρομου για να βλεπεις το ηλιοβασιλεμα, θα πηγαινεις αργα χωρις να σε κυνηγαει τιποτα και θα ακους την μουσικη στο τερμα με ολα τα παραθυρα ανοιχτα.
Και οταν το αμαξι σου θα μεινει απο βενζινη σε μια ερημια, τοτε ναι. Τοτε θα εχεις κερδισει εναν πιο σημαντικο αγωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου