Aρχη. Μεση. Τελος.

Αρχη: Αρχη. Το πρωτο σταδιο. Αφετηρια. Μια νεα κατασταση. Το πρωτο σκιρτημα. Οι πρωτες πεταλουδες που ζωντανευουν στο στομαχι σου. Οι πρωτες σκεψεις που κανεις το βραδυ. Πρωτα ερχεται ο ενθουσιασμος. Μετα παιρνει την θεση του ο ερωτας. Νιωθεις κατι για πρωτη φορα. Κατι καινουργιο ξεκινα. Τα πρωτα πολυωρα τηλεφωνηματα γεμιζουν αυτα το βραδυ. Τα πρωτα γλυκολογα. 

       Η αρχη σηματοδοτει παντα κατι καινουργιο. Ξεκινας χωρις να ξερεις, τι ειναι δεδομενο και τι οχι. Δεν περιμενες τιποτα αλλο, εκτος απο τον ηχο ενας πιστολιου, για να ξεκινησεις και να βγεις πρωτος σε εναν αγωνα αβεβαιο, τοσο δελεαστικο κα γοητευτικο ομως, που σε κανει να θες να ξεκινησεις νωρις. ΓΡΗΓΟΡΑ. 

Λαθος: Ταχυτητα

Μεση: Μεση. Το κεντρο. Η κορυφη της καμπυλης που δείχνει την αναπτυξη. Η αναπτυξη δε ειναι σταθερη και μονιμη. Υστερα ερχεται η πτωση. Δεν σε νοιαζει ομως. Βρισκεσαι στην κορυφη. Δεν σκεφτεσαι καθολου την επερχομενη πτωση, γιατι εισαι αναμεσα στα συννεφα. Τα συναισθηματα ειναι τα φτερα σου. Τιποτε δεν σε μπορει να σε αγγιξει γιατι πετας ψηλα. Ο κορεσμος της ελευθεριας ομως ερχεται  ακομα πιο γρηγορα. Χωρις να ξερεις το γιατι, το να πετας σου φαινεται πλεον ανιερο. Βαραινεις ξαφνικα και δεν μπορεις να πεταξεις. Τα φτερα σου δεν μπορουν να σηκωσουν μονα τους ολο το βαρος. Αρχιζεις να χανεις υψος. Η γη σε τραβαει προς το μερος της. Τα συναισθηματα πολλα και η αποσταση απο την γη πολυ μικρη. 

            Το προβλημα τωρα ειανι η αποσταση. Επρεπε ομως να το ειχες σκεφτει απο την αρχη. Πριν ανοιξεις τα φτερα σου και πεταξεις ψηλα, και οχι τωρα που αρχισες να πεφτεις. Δεν σε νοιαζει ομως. Ακομα και τωρα, και καταληγεις σε μια πτωση που η αποσταση απο την γη μειωνεται καθε δευτερολεπτο ολο και πιο πολυ. Το τελος ερχεται σε εσενα. Η εσυ οδευεις προς αυτο; 

Λαθος: Αποσταση

Τελος: Τελος. Σηματοδοτει την γραμμη του τερματισμου που βρισκεται μπροστα σου, την ημερομηνια ληξης στην συσκευασια μιας σοκολατας, το τελος μιας αρχης... Μιας αρχης που δεν σου  υποσχεθηκε τιποτα. Τιποτα δεν σου ειπε πως ειναι δεδομενο, και ομως εσυ, αρχισες να τρεχεις. Για να προλαβεις τι; Η ταχυτητα με την οποια ετρεξες σε οδηγησε, τωρα, στη μειωση της αποστασης μεταξυ του σωματος σου και του εδαφους. Στο οποιο τωρα θα πεσεις, και θα τσακιστεις. Τρεχεις και πεφτεις. Πετας και αρχιζεις να πεφτεις. Η αποσταση μειωνεται αστραπιαια και ξαφνικα βρισκεσαι κολλημενος στο χωμα. Η πτωση εφτασε στο τελος της. Και τοτε αρχιζει ο πονος να κανει αισθητη την παρουσια του. Και ειναι δυνατος. Και εσυ σπας σε χιλια μικρα κομματια. Το κενο αναμεσα στα κομματια σου μεγαλο. 

            Ενα δευτερολεπτο πριν το τελος, πριν πεσεις και σπασεις στην γη, σκεφτεσαι τι θα μπορουσες να ειχες κανει για να αποφυγεις το τελος που ηξερες ηδη απο την αρχη, η εστω να το καθυστερησεις. Μονο που το σκεφτηκες καπως αργα. Και σκεφτεσαι τι μπορεις να κανεις μετα. Σκεφτεσαι τις σωστες και τις λαθος επιλογες. Μην κουραζεσαι. Ειναι ματαιο τωρα πια.

Λαθος: Σκεψεις.

Αρχη-Μεση-Τελος.

Απο το "τιποτα" φτανεις στο "καπου" και υστερα στο "τιποτα" ξανα.

Απο εκει που πετουσες ψηλα καταληγεις κολλημενος στην γη. Ο αγωνας δρομου εφτασε στο τελος του. Δεν καταφερες ομως να κοψεις στα δυο την κορδελα. Εχασες στο τελος. Η, μπορει να ειχες χασει και απο την αρχη. Εκει, που η ταχυτητα και η αποσταση εφεραν τις σκεψεις γρηγορα, ωστε να ερθει το τελος γρηγοροτερα.