"Ολα ειναι στο μυαλο σου" μου λες.
Το ξερω πως στο στο μυαλο μου δεν υπαρχει τιποτα, παρα μοναχα ο δικος μου κοσμος. Ο κοσμος που εφτιαξα μονος μου. Η να το πω καλυτερα ο κοσμος που με αναγκασαν να φτιαξω για να ζω καλυτερα μεσα σε αυτον. Η οικογενεια, οι "φιλοι", η κοινωνια και μια μεγαλυτερη αλυσιδα απο καταστασεις και γεγονοτα. Σκουριασμενη μεν στο περασμα του χρονου, ανθεκτικη και σκληρη δε.
Ζω ομως οπως το θελω εγω. Με τα καταθλιπτικα μου τραγουδια, που λεει η Στεφι η ο Γιαννης οτι ακουω συνεχεια, με το να κλεινομαι σπιτι για μερες χωρις να βγαινω, με το να καθομαι βραδια ολοκληρα στον μολο και απλα να κοιταω την θαλασσα.
Τι καλυτερο πραγμα απο την θαλασσα? Δεν σταματαει ποτε. Δεν ησυχαζει ποτε. Μονο ταξιδευει.
Δεν γυριζει ποτε στο ιδιο μερος δευτερη φορα. Ποσο θα ηθελα να της εμοιαζα.. Τοσο ομορφη και ηρεμη αλλα ταυτοχρονα μυστηρια και επικινδυνη.
Οπως ακριβως και το μυαλο μας. Σαν ενα σπιτι. Καθαρο,φωτεινο, συμαζεμενο, με μεγαλα παραθυρα, ομορφα επιπλα, γεματο απο παιδια. Γεματο απο ζωη. Οπως αλλαζει η θαλασσα ετσι αλλαζει ροτα και το μυαλο. Και εκει που το σπιτι σφιζει απο ζωη μπορει να γινει σκοτεινο. Αδειο, παγωμενο, γεματο σκονη που θα φαινεται απο το λιγοστο φως που μπαινει απο τις γρυλιες του εξωφυλλου, με ενα χαλασμενο γραμμοφωνο να παιζει το ιδιο τραγουδι ξανα και ξανα και ξανα...
Ειναι ησυχο ομως. Ενα μερος να χανεσαι, γιατι κανει καλο.
Να αναζητας τον εαυτο σου σε καθε δωματιο, σε καθε γωνια του σπιτιου, σπιθαμη προς σπιθαμη...
Να μπορεις να ονειρευεσαι ξερωντας οτι κανεις δεν θα σε διακοψει απο αυτη την ιερη στιγμη. Την δικη σου στιγμη. Που κλεινεις τα ματια σου και βγαινεις απο το σωμα σου. Μπορεις και πετας, τρεχεις πιο γρηγορα, βρισκεσαι απο το ενα μερος στο αλλο κουνωνττας μονο τα βλεφαρα σου. Που ολα ειναι οπως τα θες.. Που κανεις δεν μπορει να σε βλαψει. Που τα λογια δεν εχουν νοημα, ουτε οι πραξης εχουν την βαρυτητα και τις συνεπειες που εχουν τωρα..
Και εσυ μου ζητας να μην ζω στον κοσμο μου? Να κλεισω αυτο το σπιτι και να πεταξω το κλειδι?
Επειδη δεν μου κανει καλο?
Οσο μπορω να ονειρευομαι θα ειμαι καλα.. Πιστεψε με.
Οσο μπορω να βρισκομαι εκει θα εχω τις στιγμες μου που θα μπορω να γελαω με την καρδια μου.
Ολα ειναι στο μυαλο μου τελικα. Ναι εχεις δικιο, οχι ομως με τον τροπο που το εννοεις εσυ.
Καλο σου βραδυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου