Οι νύχτες πάντα είναι δύσκολες.
Κάποιος, κάπου, κάποτε, μας υποσχέθηκε πώς οι νύχτες μας θα είναι ήσυχες και γαλήνιες.
Μα έκανε λάθος γιατί νύχτες σαν και αυτές, και σαν όλες τις άλλες δεν κυλάνε εύκολα.
Και πάντα αργεί να ξημερώσει. Οι νύχτες αυτές είναι γεμάτες αναμνήσεις από πράξεις, και ιδέες που ποτέ δεν γίναν πράξεις. Το σώμα αδυνατεί να αντισταθεί και καταρρέει
Το μυαλό πνίγεται σε μια κουταλιά νερό προσπαθώντας να καταλάβει το γιατί.
Και κανείς δεν είναι εκεί για να σε σώσει.
Ούτε καν αυτός που σου υποσχέθηκε πως οι νύχτες σου θα είναι ήρεμες.
Οι μέρες και οι νύχτες μας, δεν είναι οι ίδιες. Όπως και εμείς, δεν είμαστε ίδιοι πια.
Γύρνα και πες μου ότι όλα θα πάνε καλά.
Δεν περιμένω και δεν θέλω να μου πεις παραμύθια για να κοιμηθώ.
Οι άνθρωποι μεγάλωσαν αρκετά για να πιστεύουν πλέον στα παραμύθια.
Πόσο μάλλον στον ίδιο τους τον εαυτό.
Ο κόσμος θέλει, και πρέπει κάπου να ελπίζει για να ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου