Πες μου ένα γράμμα.

Πες μου ένα γράμμα.
Οποίο σκεφτείς πρώτο.
Πες μου ένα γράμμα και θα σου πω μια λέξη. Την πρώτη που θα μου ερθει στο μυαλό από το γράμμα που θα μου πεις.
Όχι, δεν ειναι παιχνίδι. Θέλω μόνο να μου μιλάς. Έστω και έτσι, με το να μου πεις ένα γράμμα.
Για παράδειγμα, αν μου πεις "Α" θα σου πω αδιαφορία.
Ξέρεις από αυτή την αδιαφορία που δείχνουν μερικοί άνθρωποι στους υπόλοιπους ανθρώπους όταν δεν θέλουν να ασχοληθούν μαζί τους. Από αυτή που καμία φορά μου δείχνεις και εσύ γιατί είτε πλέον δεν νοιαζεσαι, είτε γιατί φοβάσαι.
Αν μου πεις "Κ" θα σου πω καφές. Θα σου πω για εκείνον τον καφε που ποτέ δεν πήγαμε. Η ακομα και αν πηγαμε, εσύ, καθοσουν στην στην άλλη μεριά του τραπεζιού και αυτοί που ήταν ανάμεσα μας, έμειναν εκεί. Ανάμεσα μας.
Αν μου πεις "Τ" θα σου πω τέλος. Αλλα για πιο τέλος να σου μιλήσω αν η αρχή δεν έγινε ποτέ;
Αν μου πεις "Ι" θα σου πω ίσως.
Όμως επειδη δεν μου αρέσουν τα ίσως πια, θα σου πω Ιστορία. Θα σου πω μια ιστορία χωρίς αρχή και τέλος.
Χωρίς αδιάφορους καφέδες και ίσως.
Θα σου πω μια ιστορία και αν θες, ακούς...

Το παιχνίδι με τις λέξεις.

Αναρωτιέμαι γιατί γελάς, έτσι, λουσμένος ολόκληρος σιωπή.
Πάντα χόρευες αδιάφορα θυμίζοντας ηττημένο καράβι εξαρχής. Σταμάτα.
Σταμάτα να προσπαθείς να κρύψεις αυτά που φαίνονται στα μάτια σου.
Δυο μάτια γεμάτα κρυφούς κόσμους και μαύρους ουρανούς.
Σκέψου πόσες φορές τραβήξαμε να πάμε σε ίδιους ουρανούς.
Μα εσύ κάπου χάθηκες γιατί ονειρεύτηκες, υπνοβατώντας, το άπιαστο.
Άραγε ικανοποίησες αυτό στο οποίο πόνταρες τις ανάσες μιας ζωής;
Η συνέχισες να χορεύεις αδιάφορα;
Ικανοποίησες το κρυφό σου όνειρο, η όρμισες πάλι ανενόχλητος και έκλεψες το δικό μου;
Κρεμάστηκα στο όνειρο μου, ενώ βάραινε ανεπαίσθητα το ίσως και το σώμα μου.
Πάλεψα αναζητώντας λάθος ιστορίες, το ξέρω.
Μα τώρα περιμένω, ορκισμένος νικητής, ότι σώθηκε.
Τώρα ελπίζω υφαίνοντας τοπία, χαμόγελα, ιστορίες. Ακούς;
Μόνος έφυγα, ρίχνοντας άγκυρες.
Σημάδια για να βρω τον δρόμο και να γυρίσω πίσω.
Πίσω στην αρχή όπου το τέλος θα μοιάζει και πάλι μακρινό.

Ρητορικές ερωτήσεις.

Θέλω η πρέπει;
Θέλω να πρέπει. Θέλω να θέλεις. Θέλω να μην τελειώνει ο χρόνος. Θέλω να μην μπορώ να σταθώ μονάχος δίχως εμένα. Θέλω το πρωί που θα ξυπνώ να ξέρω πως η μέρα θα μου ανήκει. Θέλω να είμαι εδώ. Και εκεί. Ταυτόχρονα. Θέλω να μπορώ να πιστεύω σε εμένα. Θέλω να μπορώ να πετάω. Να πετάω πάνω απο εμένα και εσάς. Να μπορώ να ακουμπάω τον ουρανό και να χάνομαι ανάμεσα στα σύννεφα.
Άσπρο η μαύρο;
Άσπρο και μαύρο. Άσπρο γιατί μπορεί να με ζεστάνει.Μαύρο γιατί τα βράδια πάντα είναι σκοτεινά. Και φοβάμαι το σκοτάδι. Και εσύ δεν είσαι εκεί να τα φωτίσεις. Και να με ζεστάνεις. Άσπρο γιατί άσπρα είναι και τα σύννεφα. Μαύρο γιατί είναι το χρώμα που θυμάμαι πιο έντονα. Αυτό βλέπω και όταν κλείνω τα μάτια μου.
Ψέμα η αλήθεια.
Θέλω αληθινά ψέματα. Και ψεύτικες αλήθειες. Δεν θέλω παραμύθια με δράκους, νεράιδες και ευτυχισμένα τέλη. Θέλω αληθινές ιστορίες που μιλάνε για αλήθεια και ψέμα. Θέλω το ψέμα να μην νικάει την αλήθεια και το αντίθετο. Θέλω στα μάτια μας να μην φαίνεται τίποτα από αυτά. Να φαίνεται μόνο η καρδία και ο τρόπος που μόνο αυτή ξέρει να μιλάει. Γιατί στα μάτια μας φαίνονται αυτά που δεν λέγονται και αυτά που  δεν γράφονται.
Γιαυτό να με κοιτάς στα μάτια.
Αυτά θα είναι τα μόνα που δεν θα σου πουν ψέματα.