κάτι "λύπη"

Κανείς δεν μπόρεσε να με αγγίξει.

Κανείς και ας με ακούμπησαν τόσοι.

Μόνο εσύ το κατάφερες.

Και ήταν τόσο βαθύ το άγγιγμα σου που ούτε και εγώ μπορώ να το πιστέψω/

Και αυτό που με σκοτώνει περισσότερο είναι πως δεν μπορώ να στο ανταποδώσω.

Όσο και αν σε ψάχνω, δεν σε βρίσκω.

Κάτι λείπει.

Κάτι μου λείπει.

Και δεν είναι ο ύπνος, η ξεκούραση, ή το γέλιο.

Μου λείπει ο άνθρωπος που ποτέ δεν γνώρισα και ποτέ δεν θα γνωρίσω.

Γιαυτό και δεν θα σε βρω ποτέ.

Γιατί μάλλον δεν έχεις γεννηθεί ακόμα.

Λαχταρώ (Σε)

Πόσο ακόμα, πόσο πιο συχνά και πόσο πιο πολύ θα συνεχίσω να σε ακολουθώ; 

Λυπάμαι που σε ακολουθώ. 

Το πράγμα που ορκίστηκα οτι δεν θα έκανα ποτέ, αυτό και κάνω. 

Είναι αλήθεια.

Απελπίζομαι απο την απελπισία που γεμίσει τα σωθικά μου.

Και όμως γελάω.

Γελάω και το γέλιο μου είναι μια έκρηξη απόγνωσης.

Και αυτό γιατί μισώ τις λέξεις που εκφράζουν τον πόνο μου χωρίς να τον απαλύνουν.

Μου γεμίζεις το μυαλό με τον τρόπο που μπορεί μόνο κάποιος που είναι απών.

Άσε με κάτω η βάλε με στην άκρη.

Μην έρχεσαι όταν σε φωνάζω και μην μου μιλάς όταν σου μιλώ. 

Η επιλογή είναι δική σου.

Εγώ δεν έχω άλλες επιλογές για να διαλέξω.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. 

Ξανά και ξανά.

Επαναλαμβάνεται μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο απ'όπου δεν μπορώ να ξεφύγω. 

Πρέπει να είμαι εκεί που είναι γραφτό να βρίσκομαι.

Και τα πράγματα που θέλω, τα θέλω μαζί μου.

Αν μπορούσα να είμαι ελεύθερος απο σένα, θα το έκανα.

Αρκεί να είχα την μνήμη του χρυσόψαρου. 

Να σε ξεχνούσα και μετά να σε αναζητούσα πάλι σαν τρελός. 

\