Τελευταίο Στάδιο: Ο Απολογισμός του Εγώ μας

Θα φτάσουμε σε ένα σημείο της ζωής μας που θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω και να κάνουμε τον λεγόμενο απολογισμό των πράξεών μας.
Θα πρέπει να έχουμε αρκετά για να θυμόμαστε, ειτε καλά ειτε άσχημα, που θα καθορίζονται απο τις επιλογές που κάναμε, ειτε είναι λάθος ειτε ειναι σωστές. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε την κάθε στιγμη που μας χαρίζεται και οχι να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν η στο να ανησυχούμε για το μέλλον..
Απλά το μόνο που θα πρέπει να μάθουμε θα ειναι να ζούμε την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό, το κάθε δευτερόλεπτο. Να υπερασπιζόμαστε με πάθος το λάθος, ακόμα και αν ξέρουμε οτι δεν είναι σωστό, απλα να το υπερασπιζόμαστε και να μην μετανιώνουμε για κάτι που κάποια στιγμή της ζωης μας μας έκανε ευτυχισμένους. Δεν θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω και το μόνο που θα δούμε να ειναι μαυρίλα και μιζέρια. Πρέπει να μάθουμε να κάνουμε υπομονή γιατι δεν ξέρουμε ποτέ πότε θα πάψουμε να μπορούμε. Πρέπει να σφιχταγκαλιάσουμε την ζωή, δική μας ειναι, ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει για το πως θα την ζήσουμε άλλωστε?
Στην ζωή δεν εχει σημασία ποιος θα είναι ο ερωτάς μας, η ο φίλος μας... Σημασία στην ζωη έχει ποιος θα περπατάει μαζι μας και όχι δίπλα μας.. Σημασία στην ζωη μας δεν έχει ποιος θα μας ακουμπάει αλλα ποιος θα μας αγγίζει χωρίς καν να μας ακουμπαει!
Στην ζωή ολα εξαρτώνται απο εμάς. Εμείς θα είμαστε αυτοι που θα διαλέξουμε πως θα την ζήσουμε, αν θα την αγκαλιάσουμε και θα χορέψουμε μαζί της, η αν θα μείνουμε σε μια γωνία και θα είμαστε οι παρατηρητές του ίδιου μας του εαυτού αλλα και της ζωής μας. Ολα σχεδόν ειναι στο χέρι μας.
Το ποιοι θα είναι δίπλα μας, για να μας συντροφέψουν στο "ταξίδι", δεν το αποφασίζουμε απόλυτα εμείς..
Οποιος θελει να είναι δίπλα μας θα είναι, και θα ειναι γιατί μας εκτιμά για αυτο που είμαστε αληθινά!
Όλοι οι υπόλοιποι , λυπάμαι αλλα στην δική μου ζωή δεν έχουν χώρο πλέον..