Η γεύση σου ακόμα καίει το στόμα μου.
Η φωνή σου με ξυπνάει κάθε νύχτα.
Τα χέρια σου τα νιώθω συνέχεια μπλεγμένα στα δικά μου.
Η μυρωδιά σου έχει ποτίσει κάθε τοίχο του μυαλού μου.
Ελπίζω μια μέρα να βρεις την δύναμη και να φύγεις. Να φύγεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω. Να χάσεις κάθε ίχνος μου. Να φύγεις και να σταματήσω να σε ψάχνω. Και με τον χρόνο, που ξέρεις, ίσως ξεθυμάνεις από μέσα μου. Και να είμαι πλέον καλά.
Δικό μου αυτό το πάρτι που λέγεται ζωή, και εσύ ήσουν απλά μια καλεσμένη.
Φύγε λοιπόν, και εγώ σου υπόσχομαι πως θα σκίσω όλες τις φωτογραφίες που βγάλαμε μαζί. Θα σβήσω κάθε ανάμνηση που έχω από εσένα, και ότι μου χάρισες, θα το κρύψω στο πατάρι του σπιτιού μου, μέσα σε ένα χάρτινο λευκό κουτί, που θα γράφει "Μοναξιά".
