Και αν με ρωτήσεις γιατί, θα σου πω "Γιατί έτσι".
Και αν με ρωτήσεις πως, θα σου δείξω.
Και αν με ρωτήσεις που, θα ζωγραφίσω έναν χάρτη για να σου πω πως το μέρος, ο λόγος και ο τρόπος δεν έχουν σημασία. Ακούς;
Κανένας δεν προχώρησε, γνωρίζοντας το πως το που και το γιατί.
Και αν τα μάθεις όλα αυτά απ την αρχή, πιο το νόημα;
Ας υποθέσουμε πως ξέρεις το γιατί.
Μπορείς να το αλλάξεις; Όχι. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περπατήσεις αυτόν τον δρόμο του οποίου γνωρίζεις τον λόγο ύπαρξης, χωρίς να έχεις την ικανότητα να του δώσεις τον δικό σου, που ίσως μπορεί να είναι και πιο σημαντικός εφόσον διάλεξες να τον διαβείς. Σωστά;
Ας υποθέσουμε πως γνωρίζεις το πως.
Νιώθεις καλύτερα; Αν ναι, τότε φοβάσαι να βαδίζεις στα τυφλά και στο σκοτάδι. Ποια η ομορφιά του να προσπαθείς αν απ την αρχή γνωρίζεις την κατάληξη; Αν νιώθεις καλύτερα γνωρίζοντας το πως, τότε δεν θα επιχειρούσες να κάνεις καμία σχέση, δεν θα χαμογελούσες με το πιο χαζό αστείο, δεν θα έκανες καμία νέα αρχή.
Ας υποθέσουμε πως ξέρεις και το που.
Θα μπορούσες να βρεθείς σε δυο μέρη ταυτόχρονα; Αν μπορούσες να ζήσεις χωρίς το πως και το γιατί, τότε ναι. Γιατί το μυαλό σου θα ήταν ελεύθερο να ταξιδεύει χωρίς περιορισμούς. Η ακόμα και αν ήξερες το που, πιο το νόημα να βρεθείς εξαρχής εκεί χωρίς να ζήσεις το ταξίδι της διαδρομής; Γιατί να βαδίσεις στα χνάρια των άλλων και να μην αφήσεις τα δικά σου, μοναδικά αποτυπώματα, στον χάρτη που εσύ έφτιαξες για σένα;
